Weer wat nieuws uit het verre oosten

Hoi allemaal!

Tijd voor een nieuwe update van mijn leven hier in Litouwen. Ik begin het Litouws langzaam aan wat beter te begrijpen en probeer het af en toe, toe te passen. Al wordt er altijd gelachen om mijn uitspraak en om het feit dat ik de Litouwse 'R' niet kan uitspreken.

Het duurde zo lang omdat ik liever pas mijn verhaal wilde plaatsen nadat de competitie was begonnen, maar door veel administratieve zaken en miscommunicatie duurde dit veel langer dan normaal. Nu zal Maandag mijn eerste wedstrijd zijn. Helaas is mijn knie nog steeds een drama, binnenkort naar een soort sportcenter voor een gezondheidscheck en dan maar meteen over die knie praten. Wel jammer dat, dat juist nu zo moet opspelen, maarja het is eenmaal niet anders. Toch merk ik wel dat mijn basketballvaardigheden er op vooruit gaan en dat mijn schot vooral constanter wordt door het feit dat er elke training zo ontiegelijk veel wordt geschoten.

Vorig Vorige week (1 November) op "all saint's day" (niet zeker wat dat is in het Nederlands) heb ik met mijn gastgezin een korte trip gemaakt door Litouwen om de grafstenen van de overleden ouders van mijn gastmoeder te eren. Dit is een belangrijke gebeurtenis in Litouwen en de gewoonte is om kaarsjes en bloemen de brengen om de graven te versieren. Aangezien het hier nu al verrekte snel donker wordt hadden we de mazzel dat we in het donker de begraafplaats bezochten. Hierdoor gaf het een prachtig effect doordat we op een gigantische begraafplaats stonden en overal om je heen, op elk graf, wel kaarsjes stonden. Helaas was mijn telefoon (wat ook meteen mijn camera is) door zijn batterijen heen waardoor ik helaas geen foto's heb kunnen maken van dat prachtige zicht. Daarna hebben we wat meer familieleden bezocht van de familie (die nog wel in leven waren :P) en daarna bleven we overnachten bij de neef van Arturas (mijn gastvader). Zij woonden nog erg primitief in een klein dorpje. Hier heerlijk varken gegeten die ze zelf hadden geslacht met groentes en aardappelen allemaal van eigen land, heerlijk. De volgende ochtend zouden ze nog een dik vet varken slachten omdat ze de traditie hebben opgebouwd elk jaar de helft van het varken mee te geven aan mijn gastgezin. Ik wilde dit op een of andere (misschien zieke :P) manier graag een keer meemaken. Alleen doordat het plattelands leven zo'n 3 uur eerder begint dan het stadsleven had ik me daar helaas voor verslapen. (oude gewoontes verdwijnen blijkbaar niet bij het oversteken van landsgrenzen :P). Toch was ik op tijd om te zien hoe ze van een gigantisch varken, waarvan de nek opengesneden was, ze lekkere karbonaadjes van sneden. Ik moest ook nog helpen met dat zware ding op twee planken op een verhoging te tillen, mijn mazzel dat ik hem bij de bebloede kop moest tillen, en dat de planken het juist net deze keer niet hielden waardoor het varken precies met zijn bebloede kop op mijn handen plet, lekker. Wat een mazzel heh! Vervolgens terug naar "huis" in Vilnius met heel veel lekkere dingen (waaronder een half varken) zoals aardappelen, verse appels, groentes en verse melk direct en vers van de koe. Wat is dat lekker zeg! Echt normale melk uit de super is niet te vergelijken met echte verse melk. Alleen beginnen er binnen no-time vellen op te staan. Hiervan maken ze ook nog dingen zoals "curd" (niet echt zeker wat de nederlandse term hiervoor is) en greitine (dit is een soort zure room wat Litouwers echt overal op doen, soep, vlees, pannenkoeken, aardappelen, enzovoort. Ze zouden echt poep nog eten met greitine haha). Wat helemaal smerig is, is dat ze uit de botten van het varken iets uitkoken en daarvan pudding maken. Dus ik denk: "hmmm lekker! pudding" en het smaakt naar vet varkensvlees! getver! Nouja misschien ook wel een leermomentje zoals Ma het zou zeggen. Volgende keer beter vragen wat het is voordat ik iets eet.

Het wordt hier al echt behoorlijk koud en krabben van auto's is nu al aan de orde. Tijd voor een dikke Eskimo winterjas om de winter te overleven. Ik zie op de weerskaarten dat het weer in Nederland ook geen kermis is. Maar hopelijk hebben jullie het wat warmer dat ik hier :)

Ik begin iedereen toch wel een beetje te missen in Nederland. Maar ik ben zeker niet van plan om mijn jaar voortijdig te onderbreken. Daar is het gewoon veel te leuk voor! Over een maandje wordt ik achttien en kan ik jullie misschien wat meer vertellen over het echte nachtleven in Litouwen. Nu alleen nog maar veel feestjes gehad die mensen thuis gaven omdat iedereen in mijn schooljaar dit jaar nog achttien moet worden, en je pas de clubs in mag (en mag drinken, wat ik natuurlijk niet doe :P) als je achttien of ouder bent.

Ik ga ermee stoppen, tot het volgende bericht! Dikke kus en knuffel aan iedereen in NL!

Luuk